Lights Mystery [hele territoria]

Het was een mooie nacht, en de grijze langharige kattin ging jagen. Ze vloog over de kampberg naar het kleine bos. Ze probeerde te jagen maar oei,
de muizen zagen haar gloeiende edelsteen. Die gloeit op in het donker, en het was nacht. Talonity zuchtte maar eens en keerde terug naar het kamp.
Ze zag haar mate daar lopen. 'Wat doe jij hier in het midden van de nacht?' vroeg Talonity en likte haar poot, en deed haar pootje op haar edelsteen. Zo zou hij stoppen met zo hevig te gloeien. Ze richtte haar felblauwe ogen naar de gouden tabby en keek toen naar zijn prachtige, gele edelsteen. Het was een citrine, een zeldzame edelsteen.

[+Silvers Acconest]

Hij zag haar blauwe, mooie ogen een blik richtten op zijn citrine. 'Sorry dat ik je moet verlijden met mijn schoonheid', miauwde hij, en ging verder: 'Ik kon niet slapen. Ik moet de heletijd denken aan die visioen die ik kreeg. Die visioen dat de evil drakenlord terug zou komen.' zuchtte hij. Hij likte zijn witte poot en deed het ook op zijn citrine edelsteen, zodat het zou doven. Hij richtte zijn blik kort op Talonity, en daarna weer naar de grond. 'Waaraan heb ik jou verdiend?' vroeg de goudgele kater. Hij heeft een mooie gestreepte kattin overwonnen, maar hoe kwam dat? Hij heeft eigenlijk nooit echt iets gedaan. Silvers ging naar de leaders-grot om daar verder te slapen, en zag dat Talonity hem volgde.

Talonity volgde hem inderdaad en zonder twijfel zei ze: 'Je hoeft je geen zorgen te maken. Sommige visioenen zijn niet eens waar. En trouwens, je hebt me verdiend dankzij je steun. Jij was er voor me in de lastigste tijd, en ik kan je niet genoeg bedanken voor wat je hebt gedaan.' De kattin liep naar de grot en flitste voorbij Silvers zilveren staart. 'En ik ben eerst!', miauwde ze en plofte neer. Ze rolde zich op en deed haar pluizige staart over haar neus. 'Slaapwel', zei ze met een fluisterende stem en deed haar ogen dicht. Voor ze in slaap viel voelde ze de zachte, kortharige vacht van Silvers. Hij was erg warm.

Hij drukte zijn pels tegen die van Talonity aan. Onze kleine kittens waren ook diep in slaap bij de baby-grot. Kitty Jewel was de kleinste van hun allemaal.
Hij sloot zijn ogen en droomde weer. Deze keer was het een goede droom waar Silvers zich bij goed voelde. Het was een speciaal gevoel. Blijdschap. Na alle trauma's die hem waren overkomen.
Alsof zijn leven easy was, ja dat was het, tot dat punt. Maar nu is hij blij.

De ochtend brak aan en Talonity werd wakker. De grijze blauwogige kattin keek naar Silvers en zag een glimlachje op zijn gezicht. Ze strekte zich uit en keek naar buiten. 'Wat een prachtig uitzicht op de bossen van Talumis', dacht ze in haar hoofd. Vandaag was de dag aangebroken dat we allemaal naar de heilige uitkijkpunt moesten, een hoge rots naast de hoogste boom in ons territoria. Talonity drukte met haar kleine poot tegen haar mate aan, hopend dat hij wakker zou worden. Maar ze hoorde hem snurken en dacht dat hij nooit wakker zou worden.

Silvers had net een prachtige droom, maar toen voelde hij gepor op zijn vacht. Een paar minuten later schrikt hij wakker en ziet Talonity daar staan. Hij vroeg eerst hoe laat het was, maar hij keek naar de zon. Het was al hoog. Acconest strekte zich uit hopend dat het zonlicht zijn vacht zou raken. 'Heilige uitkijktpunt vandaag he?' vroeg hij.

De mooie bergen in het uitzicht verwonderden Talonity wel. De zilveren kattin reageerde toen op Silvers met 'Jep. Het heilige uitkijkpunt. Ik sta er totaal niet voor uit te kijken, want elke keer moet het altijd zo'n saaie ceremonie wezen'. De saffier op haar hoofd gloeide op. Het was tijd om heel het KittyDragon rijk wakker te maken. De zilveren koningin zuchtte nog maar eens. De heilige Uitkijkpunt was iets waar ze nooit naar uitkeek, want het was toch saai. De Talumis bossen waren het enige mooie voor deze dag. Ze rekte haar vleugels uit en vloog met een hoge snelheid naar het middelpunt van het kamp, waarbij haar edelsteen zo fel gloeide als de zon. Dit was het teken om wakker te maken. Haar saffier bevatte Quolosa Tarimis, een stof die alle Kittydragons in haar rijk wakker maakte. Haar grote vleugels wapperden en veroorzaakten veel wind. Ze landde uit eindelijk weer en ging terug naar haar mate Silvers.

Het was wel een saaie dag maar er gebeurden nog steeds mooie of leuke dingen. Het leven was niet voor niets bestemd. De heilige Mountain De Lux kiest niet een willekeurige kat om te beginnen leven. Het is altijd een proces, en maken een ziel die het leven beter zou kunnen maken, zelfs al is die slecht of gemeen. De zielen veranderen elke 5 jaren, maar de persoonlijkheid blijft. Maar genoeg daarover. Zijn gele ogen gleden over het kamp waar de stralende zon net aankwam, en hoorde het rijk geeuwen en wakker worden terwijl hij zijn mate bekeek die iedereen wekte, zo fel als de zon. 'Je doet het heel goed in de laatste tijd, vergeleken met de eerste keer dat je het me liet zien', miauwde hij en giechelde vrolijk. De gouden Citrine op zijn hoofd diende voor het rijk te beschermen.

De grijze kattin gaf hem een kort knikje en ging terug de den in, met haar magie van de saffier maakte ze een plan om deze saaie dag spannend te maken. Het was binnenkort ceremonie tijd, al leek deze ochtend eeuwen te duren. De tijd ging voor ons ook zo traag, want we konden duizenden jaren doorleven. 'Het was geen offer, maar een geschenk', fluisterde ze zacht, hopend dat Silvers het hoorde. 'En dat kan enkel worden volbracht door plezier', vervolgde de Queen van het rijk stilletjes. Er was iets gebeurt, haar ogen en saffier gloeiden op. De Mountain De Lux had haar magie gegeven. Er was wat aan de hand.